Tuesday, April 13, 2010
Tuesday, July 21, 2009
Tuesday, March 3, 2009
Ç’është Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri”?!
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” (Komuniteti Kulturor i Çamërisë) është një OJQ shqiptare, me qendër në Tiranë, e themeluar nga një grup gazetarësh, shkrimtarësh, artistësh e intelektualësh, miq e dashamirë të poetit, prozatorit dhe publicistit të shquar disident Bilal Xhaferri, e cila synon madhështimin e kësaj figure të nëpërkëmbur e të flakur në harresë prej ish diktaturës komuniste dhe lartësimin e vlerave të kulturës sonë kombëtare përballë vlerave të qytetërimeve të përparuara botërore, veçanërisht ato të Çamërisë martire.
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” është themeluar në vitin 1993 dhe e miratuar ligjërisht më 1994 si institucion kulturor i specializuar shumëfunksional në vazhdën e zgjerimit të veprimtarisë së shtëpisë botuese “Bilal Xhaferri”, e cila ishte krijuar që në vitin 1991 prej shkrimtarit Shefki Hysa, si një nga entet e para botuese të periudhës postkomuniste me synim për të përzgjedhur e publikuar vlerat më të spikatura të letërsisë botërore, të letërsisë disidente shqiptare dhe të krijimtarisë së talenteve të reja që janë të rrezikuara të humbasin në kushtet e vështira të ekonomisë së tregut.
Bumi i botimeve të kësaj shtëpie botuese si dhe jehona e madhe e veprimtarisë së saj në ato vite, krijoi idenë se duhej themeluar një institucion me hapësira e fushëveprim ligjor më të mëdha se ato të një enti të thjeshtë botues. Pra, dilte si domosdoshmëri krijimi i një organizmi kulturor shumëfunksional më dinjitar, një organizatë jofitimprurëse që të përfshinte edhe fushën e botimeve dhe njëkohësisht të kishte mundësitë e bashkëveprimit me institucione qeveritare e joqeveritare në të gjitha këndvështrimet e jetës, brenda dhe jashtë vendit…
Një grup veprimtarësh çamë së bashku me miqtë e tyre në krahina të ndryshme të Shqipërisë dhe në Diasporë, diskutuan gjatë me intelektualët më të mirë të Komunitetit Kulturor të Çamërisë dhe në bashkëpunim me shumë e shumë shkrimtarë, artistë e intelektualë të tjerë shqiptarë, miq e dashamirë të Bilal Xhaferrit e të Çështjes Çame, vendosëm të krijonin një shoqatë kulturore, që të kishte përveç shtëpisë botuese, edhe shtypin e saj. Pra, duhej të krijonin një organizatë jo qeveritare si Lidhja Çame që kishte krijuar Bilal Xhaferri në Çikago, SHBA apo diçka të përafërt me shoqatën “Çamëria”, por që të prirej më shumë drejt kulturës çame, sesa t’i kushtohej politikës.
Si rezultat i bashkëpunimit gjatë viteve 1993 e 1994 u themelua dhe forcua Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri”, si institucion i specializuar që do ta zgjeronte veprimtarinë kulturore tej kufijve të Shqipërisë, në Kosovë e Maqedoni e gjer në SHBA për të bashkërenduar punën me Lidhjen Çame, Lidhjen Kosovare, Lidhjen Demokratike të Malit të Zi, Lidhjen e Shqiptarëve të Maqedonisë e me shumë organizata të tjera që vepronin në kontinentin amerikan. Shoqata do të ishte një zë i fuqishëm për mbështetjen e problemit çam dhe për zgjidhjen e tij në rrugë diplomatike... Pra, këtyre nismëtarëve u duhej të bëheshin nga pak diplomatë, si gjithë shkrimtarët e artistët që vetvetiu marrin rolin e ambasadorëve të kulturës së vendit të tyre… Donin s’donin, do të bëheshin misionarë të kulturës shqiptare, diplomatë të saj…
Po cilët ishin disa prej miqve që u bashkuan në tryezën e kësaj shoqate dhe që e ndihmuan me zemër shqiptari idealin çam?!… Midis tyre u shquan edhe intelektualë të mirënjohur si: Namik Mane, Pandeli Koçi, Pjetër Arbnori, Dritëro Agolli, Ismail Kadare, Ballkiz Halili, Dhori Karaj, Faik Teodori, Fatos M. Rrapaj, Hektor Sejko, Hekuran Halili, Namik Selmani, Martin Mato, Minella Kureta, Sokol Jakova, Vath Koreshi, Axhem Çapo, Balil Proda, Bujar Shurdhi, Qani Biraçi, Xhemil Lato e sa e sa të tjerë, jo vetëm çamë…
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” shumë shpejt u shtri jo vetëm në zonat e komunitetit çam, por edhe në rrethet kryesore të Shqipërisë, kudo që ndodheshin miqtë e veprës e të idealit të Bilal Xhaferrit… Krijoi marrëdhënie shumë të mira me strukturat e shtetit shqiptar, me politikanë të të gjithë spektrit politik, me të pozitës e opozitës, me më të vjetrit e më të rinjtë si: Pjetër Arbnori, Sali Berisha, Ibrahim Rugova e Fatos Nano, Aleksandër Meksi, Servet Pëllumbi e Skënder Gjinushi, Sabri Godo, Fatmir Mediu, Namik Dokle e Arian Madhi, Edi Rama, Hashim Thaçi, Gramoz Ruçi, Bamir Topi, Besnik Mustafaj e Neritan Ceka, Petro Koçi e Preç Zogaj, Ilir Meta, Pëllumb Xhufi e Sabri Hamiti, Makbule Çeço, Jozefina Topalli, Diana Çuli, Lajla Pernaska, Valentina Leskaj, Mimi Kodheli, Majlinda Bregu e sa e sa të tjerë.
Lidhjet e kësaj shoqate u shtrinë dhe u forcuan edhe me ambasada si ajo amerikane, italiane, gjermane, turke etj., apo me personalitete të diplomacisë e kulturës botërore si Hillari Clinton e Doris Pack, Miranda Vickers e James Pettifer, Marko Panela e Callenback, Dr. Haim Reitan, Amir Gilad etj.
Një brez poetësh, gazetarësh, intelektualësh e politikanësht të rinj të talentuar si Agim Mero, Alma Ahmeti, Bianka Bilali, Dylbere Dika, Florian Bulica, Fllanxa Veshi, Kadri Aliu, Kostaq Myrtaj, Ismail Murtaj, Leonora Bilali, Mina Çaushi, Rudina Hasa, Yllka Sulku, Xhulia Xhekaj e sa e sa të tjerë më vonë e më vonë, do të bëheshin ndër vite armata e madhe e luftëtarëve të idealit çam që synonte kjo shoqatë…
Revista “Krahu i shqiponjës”, e themeluar prej Bilal Xhaferrit në SHBA u bë organi që pasqyroi dhe vazhdon të pasqyrojë tërë veprimtarinë e kësaj organizate atdhetare.
Pikësynimi i saj kryesor ishte dhe mbetet madhështimi i figurës së Bilal Xhaferrit dhe i vlerave të kulturës çame e asaj shqiptare përkrah vlerave më të mira botërore... Që të realizohej ky synim, u caktua objektivi më i afërt: Rikthimi i eshtrave të Bilal Xhaferrit në Shqipëri që u realizua më 6 maj 1995 me kontributin e shtetit shqiptar dhe të shkrimtarit Shefki Hysa, kryetar i kësaj shoqate…
Dhe filloi kështu një bashkëpunim i gjatë e lodhës me të gjitha organizmat qeveritare e joqeveritare, derisa u bë e mundur që eshtrat e Bilal Xhaferrit të vinin në atdhe e të preheshin në Sarandë dhe të arriheshin edhe shumë synime të tjera në dobi të kultures shqiptare dhe të zgjidhjes përfundimtare të problemit çam…
Marrë nga libri “Diplomacia e vetëmohimit”
e shkrimtarit Shefki Hysa,
Tiranë, 2008
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” (Komuniteti Kulturor i Çamërisë) është një OJQ shqiptare, me qendër në Tiranë, e themeluar nga një grup gazetarësh, shkrimtarësh, artistësh e intelektualësh, miq e dashamirë të poetit, prozatorit dhe publicistit të shquar disident Bilal Xhaferri, e cila synon madhështimin e kësaj figure të nëpërkëmbur e të flakur në harresë prej ish diktaturës komuniste dhe lartësimin e vlerave të kulturës sonë kombëtare përballë vlerave të qytetërimeve të përparuara botërore, veçanërisht ato të Çamërisë martire.
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” është themeluar në vitin 1993 dhe e miratuar ligjërisht më 1994 si institucion kulturor i specializuar shumëfunksional në vazhdën e zgjerimit të veprimtarisë së shtëpisë botuese “Bilal Xhaferri”, e cila ishte krijuar që në vitin 1991 prej shkrimtarit Shefki Hysa, si një nga entet e para botuese të periudhës postkomuniste me synim për të përzgjedhur e publikuar vlerat më të spikatura të letërsisë botërore, të letërsisë disidente shqiptare dhe të krijimtarisë së talenteve të reja që janë të rrezikuara të humbasin në kushtet e vështira të ekonomisë së tregut.
Bumi i botimeve të kësaj shtëpie botuese si dhe jehona e madhe e veprimtarisë së saj në ato vite, krijoi idenë se duhej themeluar një institucion me hapësira e fushëveprim ligjor më të mëdha se ato të një enti të thjeshtë botues. Pra, dilte si domosdoshmëri krijimi i një organizmi kulturor shumëfunksional më dinjitar, një organizatë jofitimprurëse që të përfshinte edhe fushën e botimeve dhe njëkohësisht të kishte mundësitë e bashkëveprimit me institucione qeveritare e joqeveritare në të gjitha këndvështrimet e jetës, brenda dhe jashtë vendit…
Një grup veprimtarësh çamë së bashku me miqtë e tyre në krahina të ndryshme të Shqipërisë dhe në Diasporë, diskutuan gjatë me intelektualët më të mirë të Komunitetit Kulturor të Çamërisë dhe në bashkëpunim me shumë e shumë shkrimtarë, artistë e intelektualë të tjerë shqiptarë, miq e dashamirë të Bilal Xhaferrit e të Çështjes Çame, vendosëm të krijonin një shoqatë kulturore, që të kishte përveç shtëpisë botuese, edhe shtypin e saj. Pra, duhej të krijonin një organizatë jo qeveritare si Lidhja Çame që kishte krijuar Bilal Xhaferri në Çikago, SHBA apo diçka të përafërt me shoqatën “Çamëria”, por që të prirej më shumë drejt kulturës çame, sesa t’i kushtohej politikës.
Si rezultat i bashkëpunimit gjatë viteve 1993 e 1994 u themelua dhe forcua Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri”, si institucion i specializuar që do ta zgjeronte veprimtarinë kulturore tej kufijve të Shqipërisë, në Kosovë e Maqedoni e gjer në SHBA për të bashkërenduar punën me Lidhjen Çame, Lidhjen Kosovare, Lidhjen Demokratike të Malit të Zi, Lidhjen e Shqiptarëve të Maqedonisë e me shumë organizata të tjera që vepronin në kontinentin amerikan. Shoqata do të ishte një zë i fuqishëm për mbështetjen e problemit çam dhe për zgjidhjen e tij në rrugë diplomatike... Pra, këtyre nismëtarëve u duhej të bëheshin nga pak diplomatë, si gjithë shkrimtarët e artistët që vetvetiu marrin rolin e ambasadorëve të kulturës së vendit të tyre… Donin s’donin, do të bëheshin misionarë të kulturës shqiptare, diplomatë të saj…
Po cilët ishin disa prej miqve që u bashkuan në tryezën e kësaj shoqate dhe që e ndihmuan me zemër shqiptari idealin çam?!… Midis tyre u shquan edhe intelektualë të mirënjohur si: Namik Mane, Pandeli Koçi, Pjetër Arbnori, Dritëro Agolli, Ismail Kadare, Ballkiz Halili, Dhori Karaj, Faik Teodori, Fatos M. Rrapaj, Hektor Sejko, Hekuran Halili, Namik Selmani, Martin Mato, Minella Kureta, Sokol Jakova, Vath Koreshi, Axhem Çapo, Balil Proda, Bujar Shurdhi, Qani Biraçi, Xhemil Lato e sa e sa të tjerë, jo vetëm çamë…
Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri” shumë shpejt u shtri jo vetëm në zonat e komunitetit çam, por edhe në rrethet kryesore të Shqipërisë, kudo që ndodheshin miqtë e veprës e të idealit të Bilal Xhaferrit… Krijoi marrëdhënie shumë të mira me strukturat e shtetit shqiptar, me politikanë të të gjithë spektrit politik, me të pozitës e opozitës, me më të vjetrit e më të rinjtë si: Pjetër Arbnori, Sali Berisha, Ibrahim Rugova e Fatos Nano, Aleksandër Meksi, Servet Pëllumbi e Skënder Gjinushi, Sabri Godo, Fatmir Mediu, Namik Dokle e Arian Madhi, Edi Rama, Hashim Thaçi, Gramoz Ruçi, Bamir Topi, Besnik Mustafaj e Neritan Ceka, Petro Koçi e Preç Zogaj, Ilir Meta, Pëllumb Xhufi e Sabri Hamiti, Makbule Çeço, Jozefina Topalli, Diana Çuli, Lajla Pernaska, Valentina Leskaj, Mimi Kodheli, Majlinda Bregu e sa e sa të tjerë.
Lidhjet e kësaj shoqate u shtrinë dhe u forcuan edhe me ambasada si ajo amerikane, italiane, gjermane, turke etj., apo me personalitete të diplomacisë e kulturës botërore si Hillari Clinton e Doris Pack, Miranda Vickers e James Pettifer, Marko Panela e Callenback, Dr. Haim Reitan, Amir Gilad etj.
Një brez poetësh, gazetarësh, intelektualësh e politikanësht të rinj të talentuar si Agim Mero, Alma Ahmeti, Bianka Bilali, Dylbere Dika, Florian Bulica, Fllanxa Veshi, Kadri Aliu, Kostaq Myrtaj, Ismail Murtaj, Leonora Bilali, Mina Çaushi, Rudina Hasa, Yllka Sulku, Xhulia Xhekaj e sa e sa të tjerë më vonë e më vonë, do të bëheshin ndër vite armata e madhe e luftëtarëve të idealit çam që synonte kjo shoqatë…
Revista “Krahu i shqiponjës”, e themeluar prej Bilal Xhaferrit në SHBA u bë organi që pasqyroi dhe vazhdon të pasqyrojë tërë veprimtarinë e kësaj organizate atdhetare.
Pikësynimi i saj kryesor ishte dhe mbetet madhështimi i figurës së Bilal Xhaferrit dhe i vlerave të kulturës çame e asaj shqiptare përkrah vlerave më të mira botërore... Që të realizohej ky synim, u caktua objektivi më i afërt: Rikthimi i eshtrave të Bilal Xhaferrit në Shqipëri që u realizua më 6 maj 1995 me kontributin e shtetit shqiptar dhe të shkrimtarit Shefki Hysa, kryetar i kësaj shoqate…
Dhe filloi kështu një bashkëpunim i gjatë e lodhës me të gjitha organizmat qeveritare e joqeveritare, derisa u bë e mundur që eshtrat e Bilal Xhaferrit të vinin në atdhe e të preheshin në Sarandë dhe të arriheshin edhe shumë synime të tjera në dobi të kultures shqiptare dhe të zgjidhjes përfundimtare të problemit çam…
Marrë nga libri “Diplomacia e vetëmohimit”
e shkrimtarit Shefki Hysa,
Tiranë, 2008
Shtëpia botuese me emrin e Bilal Xhaferrit
Shtëpia Botuese “Bilal Xhaferri” është një nga entet e para botuese shqiptare të periudhës postkomuniste me synim për të përzgjedhur e publikuar vlerat më të spikatura të letërsisë botërore, të letërsisë disidente shqiptare dhe të krijimtarisë së talenteve të reja që janë të rrezikuara të humbasin në kushtet e vështira të ekonomisë së tregut.
Shtëpia botuese “Bilal Xhaferri” u krijua si rezultat i mendimit se kultura, arti, letërsia dhe figurat që i përfaqësojnë, me vlerat e tyre, janë ambasadorët dhe diplomatët më bindës e më rezultativë për paraqitjen dinjitoze të një kombi përballë kombeve të tjera të qytetëruara. Më 27 janar 1992 doli leja nga Ministria e Kulturës për themelimin e këtij enti botues. Ministër aso kohe ishte shkrimtari Vath Koreshi, një ndër përkrahësit e nxitësit e fillimeve letrare të talentit Bilal Xhaferri. Vathi e firmosi gjithë entuziazëm lejen për veprimtari botuese dhe premtoi se do të jepte vazhdimisht përkrahjen e tij dhe të shumë prej miqve të Bilalit.
Atëherë ishte një periudhë kur vepra e Bilal Xhaferrit ishte e harruar. Vlerat e tij ishin të mohura prej ish-diktaturës komuniste. Ishte detyrë e intelektualëve çamë si Shefki Hysa që të përpiqeshin për lartësimin e veprës së Bilalit dhe të thesareve të folklorit dhe kulturës çame, vlera të mëdha të nëpërkëmbura që ende nuk i njihte publiku shqiptar. Nëpërmjet figurës së Bilal Xhaferrit, talent i jashtëzakonshëm që kishte shkëlqyer si një yll në horizontin e letërisë shqiptare në vitet ‘60 dhe që ishte shuar befas prej goditjes fatale që mori prej ish-diktaturës komuniste, mund të shpaloseshin para shqiptarëve dhe botës së qytetëruar, perlat e mrekullueshme të eposit popullor çam. Duke njohur këto vlera të mahnitshme të Çamërisë, shqiptarët dhe tërë dashamirët e huaj do të zgjonin interesimin dhe do të dashuroheshin pas çështjes çame, si pas një institucioni besimi të rrallë e të shenjtë që u përkiste edhe atyre.
Shtëpia botuese “Bilal Xhaferri” në sajë të aftësive, përkushtimit të madh dhe lidhjeve të shumta me politikën shqiptare e atë ndërkombëtare të shkrimtarit Shefki Hysa, u rrit shpejt dhe po përjetonte dita-ditës një bum botimesh të veprave të zgjedhura nga letërsia botërore, të librave të shkrimtarëve ish të përndjekur politikë si Pjetër Arbnori dhe veçanërisht të talenteve të reja.
Stafi i saj bënte të gjitha përpjekjet që djemtë dhe vajzat e reja plot talent, jo vetëm të Komunitetit Çam, të gjenin vetveten në shtëpinë botuese “Bilal Xhaferri”, të afirmoheshin e të mos pësonin fatin e dikurshëm të Bilalit, në periudhën e vështirë të tranzicionit të egër kapitalist që po përjetonte Shqipëria. Në vitet e para të periudhës postkomuniste ishte e vështirë të gjeje mjete monetare për botime librash dhe talentet e reja shihnin një strehë ëndrrash tek ky ent botues, pjesë përbërëse e institucionit Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri”…
Në vitin 1993 u arrit të botohej edhe romani “Krastakraus” i Bilal Xhaferrit. Ishte një nga veprat më të realizuara artistikisht me temën dhe problematikën e etnisë shqiptare aq të parapëlqyer prej këtij autori. Botimi u mundësua edhe me ndihmën e intelektuales çame Ballkiz Halili, e cila e kishte ruajtur të fshehur për vite me radhë një kopje të daktilografuar të këtij romani. Ky botim ishte një sukses i madh e i papritur . Më në fund po i paraqitej një vepër nga më dinjitozet opinionit shqiptar, jo thjesht figura e Bilalit, shkrimtarit disident të kacafytur dhëmbë për dhëmbë me ish-regjimin diktatorial shqiptar.
Numri i botimeve u rrit nga viti në vit dhe Shtëpia Botuese “Bilal Xhaferri” luajti një rol të madh për kombëtarizimin e ndërkombëtarizimin e problemit çam tashmë në prag të zgjidhjes.
Ja disa nga botimet më të spikatura të këtij institucioni me vlera kombëtare:
“Dashuri fatale”, romancë (1992), Alfred de Musset.
“Dashuri e përgjakur (Përtej largësive)”, romancë (1992), Bilal Xhaferri
“Lavirja e denjë për respekt”, novela (1992), Jean Paul Sartre
“Kur dynden vikingët”, novelë (1992), Pjetër Arbnori
“Krisja e zemrës”, poezi (1992), Gjin Progni
“Turtullesha dhe djalli”, tregime (1992), Shefki Hysa
“Krastakraus (Ra Berati)”, roman (1993), Bilal Xhaferri
“Mos ma kujto vdekjen”, poezi (1993), Rudina Hasa
“Rebel”, poezi (1993), Shpëtim Roqi
“Nata e qiparisave të huaj”, ese (1994), Artur Spanjolli
“Bukuroshja me hijen”, romancë (1994), Pjetër Arbnori
“Robër të paqes”, roman (1994), Shefki Hysa
“Engjëll mëkatar”, poezi (1994), Mirela Rapi
“Dosjet e gjalla”, publicistikë (1995), Agim Musta
“Pjergulla e lotëve”, poezi (1995), Namik Mane
“Kali i përmallimit”, poezi (1996), Arshin Rexha
“Yjet e ëndrrave”, poezi (1996), Etleva Shahini,
“Vorbulla”, roman (1997), Pjetër Arbnori
“Parajsa e mallkuar”, roman (1997), Shefki Hysa
“Parajsa e shitur”, poezi (2002), Dylbere Dika
“Dhe dita vdes”, tregime (2003), Dylbere Dika
“Klithmë shpirti”, poezi (2004), Liri Hidërshaj
“Aromë Çamërie”, tregime (2004), Shefki Hysa
“Mrekullitë e rreme”, tregime (2005), Shefki Hysa
“Mëkim shpirtëror”, novelë (2005), Liri Hidërshaj
“Për pak lumturi”, poezi (2006), Venka Capa
“Rrëfimi”, novelë (2006), Liri Hidërshaj
“Dialog për paqen e pamundur”, publicistikë (2006), Hysen Haxhiaj
“Pikëllim familjar”, poezi (2006), Mina Çaushi
“Me putrat tona shetitëm botën”, roman (2007), Xhulia Xhekaj
“Dodona tempulli i lashtë i Shqipërisë”, artikuj studimorë (2007), Rasim Bebo
“Pendimi”, novelë (2007), Liri Hidërshaj
“Lotët e trëndafilit”, poezi (2008), Kostaq Myrtaj etj.,etj.
Shtëpia Botuese “Bilal Xhaferri” është një nga entet e para botuese shqiptare të periudhës postkomuniste me synim për të përzgjedhur e publikuar vlerat më të spikatura të letërsisë botërore, të letërsisë disidente shqiptare dhe të krijimtarisë së talenteve të reja që janë të rrezikuara të humbasin në kushtet e vështira të ekonomisë së tregut.
Shtëpia botuese “Bilal Xhaferri” u krijua si rezultat i mendimit se kultura, arti, letërsia dhe figurat që i përfaqësojnë, me vlerat e tyre, janë ambasadorët dhe diplomatët më bindës e më rezultativë për paraqitjen dinjitoze të një kombi përballë kombeve të tjera të qytetëruara. Më 27 janar 1992 doli leja nga Ministria e Kulturës për themelimin e këtij enti botues. Ministër aso kohe ishte shkrimtari Vath Koreshi, një ndër përkrahësit e nxitësit e fillimeve letrare të talentit Bilal Xhaferri. Vathi e firmosi gjithë entuziazëm lejen për veprimtari botuese dhe premtoi se do të jepte vazhdimisht përkrahjen e tij dhe të shumë prej miqve të Bilalit.
Atëherë ishte një periudhë kur vepra e Bilal Xhaferrit ishte e harruar. Vlerat e tij ishin të mohura prej ish-diktaturës komuniste. Ishte detyrë e intelektualëve çamë si Shefki Hysa që të përpiqeshin për lartësimin e veprës së Bilalit dhe të thesareve të folklorit dhe kulturës çame, vlera të mëdha të nëpërkëmbura që ende nuk i njihte publiku shqiptar. Nëpërmjet figurës së Bilal Xhaferrit, talent i jashtëzakonshëm që kishte shkëlqyer si një yll në horizontin e letërisë shqiptare në vitet ‘60 dhe që ishte shuar befas prej goditjes fatale që mori prej ish-diktaturës komuniste, mund të shpaloseshin para shqiptarëve dhe botës së qytetëruar, perlat e mrekullueshme të eposit popullor çam. Duke njohur këto vlera të mahnitshme të Çamërisë, shqiptarët dhe tërë dashamirët e huaj do të zgjonin interesimin dhe do të dashuroheshin pas çështjes çame, si pas një institucioni besimi të rrallë e të shenjtë që u përkiste edhe atyre.
Shtëpia botuese “Bilal Xhaferri” në sajë të aftësive, përkushtimit të madh dhe lidhjeve të shumta me politikën shqiptare e atë ndërkombëtare të shkrimtarit Shefki Hysa, u rrit shpejt dhe po përjetonte dita-ditës një bum botimesh të veprave të zgjedhura nga letërsia botërore, të librave të shkrimtarëve ish të përndjekur politikë si Pjetër Arbnori dhe veçanërisht të talenteve të reja.
Stafi i saj bënte të gjitha përpjekjet që djemtë dhe vajzat e reja plot talent, jo vetëm të Komunitetit Çam, të gjenin vetveten në shtëpinë botuese “Bilal Xhaferri”, të afirmoheshin e të mos pësonin fatin e dikurshëm të Bilalit, në periudhën e vështirë të tranzicionit të egër kapitalist që po përjetonte Shqipëria. Në vitet e para të periudhës postkomuniste ishte e vështirë të gjeje mjete monetare për botime librash dhe talentet e reja shihnin një strehë ëndrrash tek ky ent botues, pjesë përbërëse e institucionit Shoqata Kulturore “Bilal Xhaferri”…
Në vitin 1993 u arrit të botohej edhe romani “Krastakraus” i Bilal Xhaferrit. Ishte një nga veprat më të realizuara artistikisht me temën dhe problematikën e etnisë shqiptare aq të parapëlqyer prej këtij autori. Botimi u mundësua edhe me ndihmën e intelektuales çame Ballkiz Halili, e cila e kishte ruajtur të fshehur për vite me radhë një kopje të daktilografuar të këtij romani. Ky botim ishte një sukses i madh e i papritur . Më në fund po i paraqitej një vepër nga më dinjitozet opinionit shqiptar, jo thjesht figura e Bilalit, shkrimtarit disident të kacafytur dhëmbë për dhëmbë me ish-regjimin diktatorial shqiptar.
Numri i botimeve u rrit nga viti në vit dhe Shtëpia Botuese “Bilal Xhaferri” luajti një rol të madh për kombëtarizimin e ndërkombëtarizimin e problemit çam tashmë në prag të zgjidhjes.
Ja disa nga botimet më të spikatura të këtij institucioni me vlera kombëtare:
“Dashuri fatale”, romancë (1992), Alfred de Musset.
“Dashuri e përgjakur (Përtej largësive)”, romancë (1992), Bilal Xhaferri
“Lavirja e denjë për respekt”, novela (1992), Jean Paul Sartre
“Kur dynden vikingët”, novelë (1992), Pjetër Arbnori
“Krisja e zemrës”, poezi (1992), Gjin Progni
“Turtullesha dhe djalli”, tregime (1992), Shefki Hysa
“Krastakraus (Ra Berati)”, roman (1993), Bilal Xhaferri
“Mos ma kujto vdekjen”, poezi (1993), Rudina Hasa
“Rebel”, poezi (1993), Shpëtim Roqi
“Nata e qiparisave të huaj”, ese (1994), Artur Spanjolli
“Bukuroshja me hijen”, romancë (1994), Pjetër Arbnori
“Robër të paqes”, roman (1994), Shefki Hysa
“Engjëll mëkatar”, poezi (1994), Mirela Rapi
“Dosjet e gjalla”, publicistikë (1995), Agim Musta
“Pjergulla e lotëve”, poezi (1995), Namik Mane
“Kali i përmallimit”, poezi (1996), Arshin Rexha
“Yjet e ëndrrave”, poezi (1996), Etleva Shahini,
“Vorbulla”, roman (1997), Pjetër Arbnori
“Parajsa e mallkuar”, roman (1997), Shefki Hysa
“Parajsa e shitur”, poezi (2002), Dylbere Dika
“Dhe dita vdes”, tregime (2003), Dylbere Dika
“Klithmë shpirti”, poezi (2004), Liri Hidërshaj
“Aromë Çamërie”, tregime (2004), Shefki Hysa
“Mrekullitë e rreme”, tregime (2005), Shefki Hysa
“Mëkim shpirtëror”, novelë (2005), Liri Hidërshaj
“Për pak lumturi”, poezi (2006), Venka Capa
“Rrëfimi”, novelë (2006), Liri Hidërshaj
“Dialog për paqen e pamundur”, publicistikë (2006), Hysen Haxhiaj
“Pikëllim familjar”, poezi (2006), Mina Çaushi
“Me putrat tona shetitëm botën”, roman (2007), Xhulia Xhekaj
“Dodona tempulli i lashtë i Shqipërisë”, artikuj studimorë (2007), Rasim Bebo
“Pendimi”, novelë (2007), Liri Hidërshaj
“Lotët e trëndafilit”, poezi (2008), Kostaq Myrtaj etj.,etj.
Saturday, April 12, 2008
STUDJUESI MERAKLI AXHEM ÇAPO
Unë kam një mik dhe krenohem me të. Besoj se e njihni edhe ju. Patjetër që e njihni. E kush nuk e njeh tanimë Axhemin! Axhem Çapon, pra! Atë, pra, akademikun flokë bardhë dhe që i ka kaluar tetëdhjet e ca vjeçët dhe ecën e vrapon gjithandej si djalë i ri e i pa lodhur.
Axhemi është publicist që nga viti 1945, studjues, shkrimtar e poet, është pra një erudit i mirëpërgatitur. Po, mbi të gjitha, është dashamirësi i gjithë dukatasve në veçanti, si dhe i labëve e çamëve. Po si ka rrjedhur jeta e këtij njeriu të palodhur?
Axhemi ka lindur në fshatin Dukat të Vlorës, është i biri Adixhesë dhe i Asllan Çapos. Ai ka lindur më datën 10 janar të vitit 1924, në rrëzë të Pezulit, ku ishte një ndërtesë e madhe që shërbente për oficerët italianë në vitin 1920, dyqind metër në perëndim të Qafështufit (Gropa me drizë). Shkollën fillore Axhemi e kreu në Dukat. Familja e tij ndërkohë merrej me bujqësi dhe blektori dhe Axhemi i ndihmonte.
Në vitin 1944 Axhemi u rendit vullnetarisht në radhët e Brigadës XII S. Menjëherë pas luftës filloi të punonte në administratën e Ministrisë së Punëve Brendshme, në Tiranë, Burrel, Shkodër, në kampin e familjeve të internuara në Tepelenë, në Savër të Lushnjës, po me familjarët e internuar, në mvarësi të Degës Punëve të Brendshme të Lushnjës, deri sa e nxorën në lirim, për arsye politike në muajin maj të vitit 1954.
Përveç shkollës së mesme që e ka kryer në Tiranë, Axhemi është arsimuar edhe në shkolla të tjera. Ka bërë dy vjet shkollë gjuhë ruse, pa shkëputje nga puna dhe e ka mbaruar me nota të mira. Në vitet shtatëdhjetë të shekullit të kaluar, bashkë me disa intelektualë të kryeqytetit, ka ndjekur rregullisht një kurs për gjuhën franceze që e drejtonte profesori dhe shkrimtari i respektuar Nonda Bulka. Gjithashtu Axhemi ka vazhduar edhe dy vjet shkollë profesionale, teori dhe praktikë të drejtuar nga inxhinjerë rusë për teknik markshejder dhe topografi për miniera e gjeologji.
Më vonë pas specializimit dy vjeçar ai filloi punën si teknik markshejder në Ekspeditën Gjeologjike të Spaçit, në Ekspeditën Gjeologjike të Qafbarit, në Tuç, Buqizë e shumë vepra të tjera.
I nxitur nga takimet me njerëzit e punës nëpër Shqipëri, Axhemi filloi të shkruajë artikuj, më shpesh nëpër gazeta e revista. Shkruante portrete, reportazhe, skica, tregime të shkurtëra e poezi në shtypin e asaj kohe.
Në vitin 1995 Axhem Çapo shkoi emigrant, bashkë me gruan, në Francë dhe u vendos në qytetin e Nantes, veriperëndim të Francës, ku fitoi dhe të drejtën e rezidencës të përzgjatur me dhjetë vjeçarë.
Tani, megjithëse në moshë të madhe, vazhdon të merret me studime e krijime të tjera, e mbi të gjitha, ai është i pari njeri në vëndin tonë që është quajtur njeriu Enciklopedik i Dukatit, i cili dallohet nga gjithë moshatarë e tij, për passion, vullnet, durim, këmbëngulje dhe sakrificë, pasi punon çdo natë nga ora 24 deri në 5 të mëngjezit. Shikon shumë pak televizor dhe lexon me moderacion shtypin e ditës, sepse i humbasin shumë kohë nga puna e tij.
Shkrimtari Namik Selmani e ka quajtur Axhemin "Rilindas i vonuar". Dhe ky cilësim nisur pikërisht nga puna e madhe e këtij njeriu. Axhemi me punë i sfidon gjithë krijuesit, veçanërisht bashkëmoshatarët. Sfida që u bën Axhemi bashkëmoshatrëve është e pazakontë. Ata vrasin kohën nëpër kafene me domino e letra, kurse Axjemi mbyllet në shtëpi përballë kompjuterit dhe merret gjatë me krijimtarinë letrare dhe studimet e tij.
Axhemi është jo vetëm një shkrimtar tanimë i njohur i Labërisë, por edhe një dashamirës i vjetër i Çamërisë, bashkëpunëtor i revistës "Krahu i shqiponjës". Ka shkruar shumë artikuj rreth problemit të Çamërisë dhe atij Kombëtar Shqiptar. Është Antar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë prej shumë vitesh më parë.
Axhemi ka botuar rreth shtatë libra dhe ka disa të tjera në shtyp. Ai thotë se ka edhe tre kater libra të tjera të gatshme për botim siç mund të themi librin me shumë faqe "Letërsia dhe publicistika gjat viteve", "Peripecitë e jetës" dhe një mbyllje, sipas tij, me një përkthim të materialeve në gjuhën frënge.
Ja disa prej tyre:
"Dukati ynë", publiçistikë e vitit 1998, me 550 faqe.
"I mërguar nga Dukati", libër me poezi, viti 2001, 216 faqe.
"Një natë pa hënë", tregime, viti 2001, 128 faqe.
"Enciklopedia e Dukatit", viti 2005, 1100 faqe.
"Debatoj me ata që duan të zhvlerësojnë Enciklopedinë e Dukatit.
"Njohuri Enciklopedike nga misteret e botës", viti 2007, 740 faqe.
"Njohuri Enciklopedike nga misteret e botës", vëllim i dytë, me rreth 800 faqe, etj.
Axhem Çapo është jo vetëm intelektual erudit që meriton të bëjë pjesë në elitat intelektuale shqiptare, por edhe një shok e një mik i mirë për kolegët e tij. Është i gjendur dhe i papërtuar. Sa herë kanë nevojë miqtë e tij, lë çdo punë dhe u përkushtohet atyre dhe i ndihmon mesa mundet për t’u zgjidhur hallet. Është për t’u habitur prej faktit se ku e gjen gjithë atë fuqi ky njeri që nuk di të ankohet kurrë për veten, megjithëse është tetëdhjetë e katër vjeç. Po të pyesësh individë të tjerë në këtë moshë, ankohen prej lloj-lloj sëmundjesh e pafuqish, aq sa mezi kanë dëshirë për të lëvizur nga vendi. Më shumë e kalojnë kohën shtrirë, duke u ankuar. Axhemi, përkundrazi, sikur e gjen burimin e fuqisë te puna. Njerëzit që punojnë i do edhe Zoti dhe siç duket u jep fuqi që të realizojnë tërë ëndrrat dhe dëshirat, tërë objektivat që i kanë vënë vetes. Pra, Axhemi është njeri Zotit!
Shefki Hysa
Kryeredaktor i revistës
"Krahu i shqiponjës"
Unë kam një mik dhe krenohem me të. Besoj se e njihni edhe ju. Patjetër që e njihni. E kush nuk e njeh tanimë Axhemin! Axhem Çapon, pra! Atë, pra, akademikun flokë bardhë dhe që i ka kaluar tetëdhjet e ca vjeçët dhe ecën e vrapon gjithandej si djalë i ri e i pa lodhur.
Axhemi është publicist që nga viti 1945, studjues, shkrimtar e poet, është pra një erudit i mirëpërgatitur. Po, mbi të gjitha, është dashamirësi i gjithë dukatasve në veçanti, si dhe i labëve e çamëve. Po si ka rrjedhur jeta e këtij njeriu të palodhur?
Axhemi ka lindur në fshatin Dukat të Vlorës, është i biri Adixhesë dhe i Asllan Çapos. Ai ka lindur më datën 10 janar të vitit 1924, në rrëzë të Pezulit, ku ishte një ndërtesë e madhe që shërbente për oficerët italianë në vitin 1920, dyqind metër në perëndim të Qafështufit (Gropa me drizë). Shkollën fillore Axhemi e kreu në Dukat. Familja e tij ndërkohë merrej me bujqësi dhe blektori dhe Axhemi i ndihmonte.
Në vitin 1944 Axhemi u rendit vullnetarisht në radhët e Brigadës XII S. Menjëherë pas luftës filloi të punonte në administratën e Ministrisë së Punëve Brendshme, në Tiranë, Burrel, Shkodër, në kampin e familjeve të internuara në Tepelenë, në Savër të Lushnjës, po me familjarët e internuar, në mvarësi të Degës Punëve të Brendshme të Lushnjës, deri sa e nxorën në lirim, për arsye politike në muajin maj të vitit 1954.
Përveç shkollës së mesme që e ka kryer në Tiranë, Axhemi është arsimuar edhe në shkolla të tjera. Ka bërë dy vjet shkollë gjuhë ruse, pa shkëputje nga puna dhe e ka mbaruar me nota të mira. Në vitet shtatëdhjetë të shekullit të kaluar, bashkë me disa intelektualë të kryeqytetit, ka ndjekur rregullisht një kurs për gjuhën franceze që e drejtonte profesori dhe shkrimtari i respektuar Nonda Bulka. Gjithashtu Axhemi ka vazhduar edhe dy vjet shkollë profesionale, teori dhe praktikë të drejtuar nga inxhinjerë rusë për teknik markshejder dhe topografi për miniera e gjeologji.
Më vonë pas specializimit dy vjeçar ai filloi punën si teknik markshejder në Ekspeditën Gjeologjike të Spaçit, në Ekspeditën Gjeologjike të Qafbarit, në Tuç, Buqizë e shumë vepra të tjera.
I nxitur nga takimet me njerëzit e punës nëpër Shqipëri, Axhemi filloi të shkruajë artikuj, më shpesh nëpër gazeta e revista. Shkruante portrete, reportazhe, skica, tregime të shkurtëra e poezi në shtypin e asaj kohe.
Në vitin 1995 Axhem Çapo shkoi emigrant, bashkë me gruan, në Francë dhe u vendos në qytetin e Nantes, veriperëndim të Francës, ku fitoi dhe të drejtën e rezidencës të përzgjatur me dhjetë vjeçarë.
Tani, megjithëse në moshë të madhe, vazhdon të merret me studime e krijime të tjera, e mbi të gjitha, ai është i pari njeri në vëndin tonë që është quajtur njeriu Enciklopedik i Dukatit, i cili dallohet nga gjithë moshatarë e tij, për passion, vullnet, durim, këmbëngulje dhe sakrificë, pasi punon çdo natë nga ora 24 deri në 5 të mëngjezit. Shikon shumë pak televizor dhe lexon me moderacion shtypin e ditës, sepse i humbasin shumë kohë nga puna e tij.
Shkrimtari Namik Selmani e ka quajtur Axhemin "Rilindas i vonuar". Dhe ky cilësim nisur pikërisht nga puna e madhe e këtij njeriu. Axhemi me punë i sfidon gjithë krijuesit, veçanërisht bashkëmoshatarët. Sfida që u bën Axhemi bashkëmoshatrëve është e pazakontë. Ata vrasin kohën nëpër kafene me domino e letra, kurse Axjemi mbyllet në shtëpi përballë kompjuterit dhe merret gjatë me krijimtarinë letrare dhe studimet e tij.
Axhemi është jo vetëm një shkrimtar tanimë i njohur i Labërisë, por edhe një dashamirës i vjetër i Çamërisë, bashkëpunëtor i revistës "Krahu i shqiponjës". Ka shkruar shumë artikuj rreth problemit të Çamërisë dhe atij Kombëtar Shqiptar. Është Antar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë prej shumë vitesh më parë.
Axhemi ka botuar rreth shtatë libra dhe ka disa të tjera në shtyp. Ai thotë se ka edhe tre kater libra të tjera të gatshme për botim siç mund të themi librin me shumë faqe "Letërsia dhe publicistika gjat viteve", "Peripecitë e jetës" dhe një mbyllje, sipas tij, me një përkthim të materialeve në gjuhën frënge.
Ja disa prej tyre:
"Dukati ynë", publiçistikë e vitit 1998, me 550 faqe.
"I mërguar nga Dukati", libër me poezi, viti 2001, 216 faqe.
"Një natë pa hënë", tregime, viti 2001, 128 faqe.
"Enciklopedia e Dukatit", viti 2005, 1100 faqe.
"Debatoj me ata që duan të zhvlerësojnë Enciklopedinë e Dukatit.
"Njohuri Enciklopedike nga misteret e botës", viti 2007, 740 faqe.
"Njohuri Enciklopedike nga misteret e botës", vëllim i dytë, me rreth 800 faqe, etj.
Axhem Çapo është jo vetëm intelektual erudit që meriton të bëjë pjesë në elitat intelektuale shqiptare, por edhe një shok e një mik i mirë për kolegët e tij. Është i gjendur dhe i papërtuar. Sa herë kanë nevojë miqtë e tij, lë çdo punë dhe u përkushtohet atyre dhe i ndihmon mesa mundet për t’u zgjidhur hallet. Është për t’u habitur prej faktit se ku e gjen gjithë atë fuqi ky njeri që nuk di të ankohet kurrë për veten, megjithëse është tetëdhjetë e katër vjeç. Po të pyesësh individë të tjerë në këtë moshë, ankohen prej lloj-lloj sëmundjesh e pafuqish, aq sa mezi kanë dëshirë për të lëvizur nga vendi. Më shumë e kalojnë kohën shtrirë, duke u ankuar. Axhemi, përkundrazi, sikur e gjen burimin e fuqisë te puna. Njerëzit që punojnë i do edhe Zoti dhe siç duket u jep fuqi që të realizojnë tërë ëndrrat dhe dëshirat, tërë objektivat që i kanë vënë vetes. Pra, Axhemi është njeri Zotit!
Shefki Hysa
Kryeredaktor i revistës
"Krahu i shqiponjës"
Wednesday, April 9, 2008
ÇAMËRI, MEDET MORE!
Elegji labe
Ngriuni çamër në këmbë,
Lini lotët, mbroni vëndë,
Çamëri, medet more!…
Se greku u shtypi rëndë,
Të gjithëve u ka përzënë,
Djerr’ tokën ua ka lënë…
Çamëri, medet more!…
Ku i kini babë e nënë,
Gjyshërit që kanë qënë,
Varret kujt ia kini lënë
Çamëri, medet more!…
Lule mbi varre s`janë vënë,
Grekët i kanë bërë lëmë,
Asnjë shënjë s`kanë lënë,
Baltë e pluhur i kanë bënë,
Çamëri, medet more!…
U morën mallin e gjënë,
Shtëpitë gërmadhë lënë,
O djem, ju pret toka nënë,
Çamëri, medet more!…
Kaq vite të përzënë,
Malli u ka djegur rëndë,
S`u ngritët njëherë në këmbë,
Si s`u bëtë për të qënë,
Çamëri, medet more!...
Shkuan shumë vite e vanë,
Që vëndin ua kan’ marrë,
Si s`u dogjët për vatanë,
Si e mbani brënda xhanë
Për nëna e baballarë,
Të varrosur në një arë,
Që kan’ mbetur të pa qarë,
Çamëri, medet more!…
Sa bij e bija të vrarë,
S`dihet ku e kanë varrë,
Të tjer’ në botë të shpërndarë
Kanë mbetur të harruar,
Dhe gjithçka është rrafshuar,
Çamëri, medet more!…
Pse i merrni punët zvarrë,
Ka ardhë koha për të dalë,
Jini a s`jini atdhetarë,
Çamëri, medet more!…
Kini hakë për të marrë
Kundër hasmëve barbarë,
Çamëri, medet more!…
Amanet gjyshërit e parë,
Gjaku i tyre ngrirë e tharë,
Ngjollë në gur i pa larë,
Mbetur që nga luft’ e parë,
Çamëri, medet more!…
Dëgjoni fjalët e mia,
Mos prisni nga qeveria,
Se s`ka më bij Shqipëria,
Mjafton t`u rrojë Partia,
Thrrasin rroftë miqësia,
Në djall të vejë Çamëria,
Çamëri, medet more!…
Rroftë e qoftë miqësia,
Se punët i ujdis asfalia,
Lumë derdhet dhrahmia,
Çamëri, medet more!…
Ngrihen disa fundërina,
Brohorasin "Rroftë Athina!"
Poshtë Çamëria e Janina,
Le t’i marrë rrukullima,
Çamëri, medet more!…
Evropianët venë e vinë,
Në Tiranë e në Athinë,
S’duan fare t`ia dinë,
S`e lexojnë dot historinë,
Se na prishkan miqësinë,
Çamëri, medet more!...
Çamër, mirë duhet ta dini,
Mbi dafina të mos flini,
Se s`ta fal njeri lirinë,
Mos ki shpresë qeverinë,
Se Tirana me Athinë,
Kanë lidhur fort miqësinë,
E kanë falur Çamërinë,
Me kontrata prapa shpine
Çamëri, medet more!…
Çamëri, zgjou, ku je
Mblidhi djemtë ku i ke
Të gjëmojnë si rrufe,
Çamëri, lumja more!…
Evropa ta ketë të qartë,
Se trualli çam në hartë,
Është me shekuj tok’ shqiptare,
I huaji aty s’ka punë fare,
Çamëri, lumja more!…
U përgjak kjo toka çame
U faros, po s’dha shpirt fare,
Shkrepëtin si vënd me stralle
Dhe në gjëm’ di të hedh valle,
Valle të rëndë si trojet labe
Çamëri, lumja more!…
Osman Taka trim me fletë,
(Si trembëdhjetë Bilbilenjtë
Që vanë në litarë vetë
Me këng’ në goj’ e me gërnetë),
Para litarit valles ia mori
Sa u drodh dhe vet Stambolli,
Sulltan pashai e Anadolli,
Çamëri, lumja more!…
Osman Takat sot ku i ke,
Çamëri, lumja more?!…
Axhem ÇAPO
Francë, Nantes 2003
Elegji labe
Ngriuni çamër në këmbë,
Lini lotët, mbroni vëndë,
Çamëri, medet more!…
Se greku u shtypi rëndë,
Të gjithëve u ka përzënë,
Djerr’ tokën ua ka lënë…
Çamëri, medet more!…
Ku i kini babë e nënë,
Gjyshërit që kanë qënë,
Varret kujt ia kini lënë
Çamëri, medet more!…
Lule mbi varre s`janë vënë,
Grekët i kanë bërë lëmë,
Asnjë shënjë s`kanë lënë,
Baltë e pluhur i kanë bënë,
Çamëri, medet more!…
U morën mallin e gjënë,
Shtëpitë gërmadhë lënë,
O djem, ju pret toka nënë,
Çamëri, medet more!…
Kaq vite të përzënë,
Malli u ka djegur rëndë,
S`u ngritët njëherë në këmbë,
Si s`u bëtë për të qënë,
Çamëri, medet more!...
Shkuan shumë vite e vanë,
Që vëndin ua kan’ marrë,
Si s`u dogjët për vatanë,
Si e mbani brënda xhanë
Për nëna e baballarë,
Të varrosur në një arë,
Që kan’ mbetur të pa qarë,
Çamëri, medet more!…
Sa bij e bija të vrarë,
S`dihet ku e kanë varrë,
Të tjer’ në botë të shpërndarë
Kanë mbetur të harruar,
Dhe gjithçka është rrafshuar,
Çamëri, medet more!…
Pse i merrni punët zvarrë,
Ka ardhë koha për të dalë,
Jini a s`jini atdhetarë,
Çamëri, medet more!…
Kini hakë për të marrë
Kundër hasmëve barbarë,
Çamëri, medet more!…
Amanet gjyshërit e parë,
Gjaku i tyre ngrirë e tharë,
Ngjollë në gur i pa larë,
Mbetur që nga luft’ e parë,
Çamëri, medet more!…
Dëgjoni fjalët e mia,
Mos prisni nga qeveria,
Se s`ka më bij Shqipëria,
Mjafton t`u rrojë Partia,
Thrrasin rroftë miqësia,
Në djall të vejë Çamëria,
Çamëri, medet more!…
Rroftë e qoftë miqësia,
Se punët i ujdis asfalia,
Lumë derdhet dhrahmia,
Çamëri, medet more!…
Ngrihen disa fundërina,
Brohorasin "Rroftë Athina!"
Poshtë Çamëria e Janina,
Le t’i marrë rrukullima,
Çamëri, medet more!…
Evropianët venë e vinë,
Në Tiranë e në Athinë,
S’duan fare t`ia dinë,
S`e lexojnë dot historinë,
Se na prishkan miqësinë,
Çamëri, medet more!...
Çamër, mirë duhet ta dini,
Mbi dafina të mos flini,
Se s`ta fal njeri lirinë,
Mos ki shpresë qeverinë,
Se Tirana me Athinë,
Kanë lidhur fort miqësinë,
E kanë falur Çamërinë,
Me kontrata prapa shpine
Çamëri, medet more!…
Çamëri, zgjou, ku je
Mblidhi djemtë ku i ke
Të gjëmojnë si rrufe,
Çamëri, lumja more!…
Evropa ta ketë të qartë,
Se trualli çam në hartë,
Është me shekuj tok’ shqiptare,
I huaji aty s’ka punë fare,
Çamëri, lumja more!…
U përgjak kjo toka çame
U faros, po s’dha shpirt fare,
Shkrepëtin si vënd me stralle
Dhe në gjëm’ di të hedh valle,
Valle të rëndë si trojet labe
Çamëri, lumja more!…
Osman Taka trim me fletë,
(Si trembëdhjetë Bilbilenjtë
Që vanë në litarë vetë
Me këng’ në goj’ e me gërnetë),
Para litarit valles ia mori
Sa u drodh dhe vet Stambolli,
Sulltan pashai e Anadolli,
Çamëri, lumja more!…
Osman Takat sot ku i ke,
Çamëri, lumja more?!…
Axhem ÇAPO
Francë, Nantes 2003
Subscribe to:
Posts (Atom)
